Mooie schoenen

Mevrouw Frits en ik hebben onlangs nieuwe schoenen gekocht. Twee paar, zelfs. Ik was er ook wel aan toe. Mijn nette schoenen waren niet meer zo netjes meer: de hak liet los van de zool. En mijn wandelschoenen waren inmiddels zó scheef afgesleten, dat mijn sokken bij elke plas water zich volzogen met vocht.

Ook niet zo gek. Met die wandelschoenen heb ik de nodige kilometers gewandeld. Voor het aantal kilometers heb ik de app Ommetje van professor Scherder er even bijgepakt. Die telt sinds het begin dat ik gebruik maak van deze app ruim 2200 kilometer. Die afstand heb ik vrijwel volledig op de afgesleten schoenen afgelegd.

Enfin. Tijd om naar een lokale middenstand te gaan. En dus twee paar schoenen te halen.

Ik moet bij de nieuwe schoenen denken aan het liedje Mooie Schoenen van Ernst Jansz. Hij schreef dit liedje als soundtrack bij de verfilming van het boek De Zwarte Meteoor van Tom Egbers. De journalist schreef dit boek over de Zuid-Afrikaanse voetballer Steve Mokone.

Het liedje is terug te vinden op de cd De Overkant. Let wel even op: het gaat hierbij om de heruitgave uit 2001. Bij de eerste editie van dit album uit 1999 staat het nummer nog niet.

De Derde Bom, die nooit viel

In het Nederlands Dagblad stond vorige week een commentaar over de atoombommen. Twee daarvan werden tachtig jaar geleden boven Japan gedropt. De bommen op Hirosjima en Nagasaki dwongen de keizer om zijn nederlaag te erkennen.

In het commentaar gaat het ook over de Derde Bom, die nooit viel. Ik denk aan De Bom van Doe Maar, maar vooral aan Willem Wilmink. Die kwam met de mooie tekst De Bom Valt Nooit: Nu is tot onze grote schrik / de hele wereld kerngezond.

Misschien wel goed dat die bom nooit is gevallen. Hoewel je met de huidige wereldleiders ook niets meer kunt uitsluiten. Jammer dat Poetin en Trump zo slecht Nederlands spreken. Anders was Wilmink verplichte kost voor hen.

Boekhandel Dominicanen

Boekhandel Dominicanen Maastricht is door het internationale platform 1000 Libraries uitgeroepen als mooiste boekhandel ter wereld. Er waren 19 boekhandels geselecteerd voor de verkiezing.

Volgens 1000 Libraries, een jonge Australische stichting die zich sterk maakt voor bibliotheken en boekwinkels wereldwijd, was Dominicanen geselecteerd op basis van de bijzondere inzet om de magie van het boek.

Ik moest denken aan Van der Velde in de Broeren, voorheen Waanders in de Broeren. In de voormalige Zwolse kerk kom ik nog wel eens, twee of drie keer per jaar. Ook zo'n mooi pand. Een grote uitnodiging om boeken te grijpen. Te lezen.

Woonde ik zelf maar in zo'n mooi pand, met wanden gevuld met boeken. Muren zonder behang, maar met letters. Heerlijk.

Maar eerst naar Maastricht, binnenkort

The Resurrection of the Christ

Mel Gibson komt volgend jaar eindelijk met The Resurrection of the Christ. Deze film is het vervolg op zijn succesvolle film The Passion of the Christ uit 2004. The Resurrection telt twee delen. Het eerste deel verschijnt Goede Vrijdag: 26 maart 2027. Het tweede deel staat gepland voor Hemelvaartsdag, 6 mei 2027.

Voor The Passion benaderde Gibson de muzikant Bob Dylan om de filmmuziek voor zijn rekening te nemen. Maar de zanger weigerde in eerste instantie, wegens tijdgebrek. Later droeg Dylan nog wel “Rock of ages” aan voor de soundtrack, maar dit werd weer geweigerd omdat er al filmmuziek was gemaakt door John Debney.

Dylan die de filmmuziek zou maken voor The Passion Of The Christ. Hoe zou dat geklonken hebben? Ik denk dat ondanks het geweigerde verzoek, Dylan alsnog aan het schrijven is geweest en Pasen als thema heeft gekozen. Het resultaat is Ain't Talkin' en verscheen op het album Modern Times uit 2006.

Vallende sterren

Augustus is de maand van de vallende sterren. Over vallende sterren gesproken, Bob Dylan maakte er ooit een mooi liedje over. Shooting Star, waarvan de mooiste uitvoering op MTV Unplugged is te vinden.

De song is vrij te interpreteren. Als altijd geboeid door Bijbelse teksten verwijst Dylan misschien naar de ster die de wijzen uit het oosten naar Bethlehem leidde na de geboorte van de Verlosser. Het kan ook zijn dat de ster het einde der tijden aankondigt, want de songwriter zingt: 'It's the last temptation, the last account' en de 'last radio is playing'. In het derde couplet verwijst 'The last time you might hear the Sermon on the Mount' naar de kernboodschap van het christendom zoals beschreven in het Evangelie volgens Mattheus.

Maar er is nog een andere, wereldlijkere uitleg: de 'Shooting Star' die herinnert aan een verloren liefde. Ten overstaan van zijn geliefde vraagt de aanbidder zich af: 'If I was still the same, If I ever became what you wanted me to be'. Dan staat 'Shooting Star' symbool voor de liefdesdroom, vluchtig en ongrijpbaar. Wie weet is Dylan beinvloed door toneelschrijver Anton Tsjechov: in diens verhaal 'Het huis met de mezzanine' (189) komt een vallende ster voor.

Uit: Margotin, Philippe en Jean-Michel Guesdon. Bob Dylan Compleet. Het verhaal van de 492 songs. Zwolle: WBOOKS, 2016

GelreDome

Vorige week werd bekend dat voetbalclub Vitesse de proflicentie is kwijtgeraakt. Mogelijk krijgt de club die licentie nog terug. Maar dat is een juridisch gebeuren. We wachten de zitting rustig af.

De vraag is tegelijk wat met het stadion moet gebeuren. GelreDome, zoals het gebouw heet, is namelijk ook een concertlocatie. Ik ben er één keer geweest, in 2012. Toen was Doe Maar de hoofdact van de jaarlijkse Symphonica in Rosso-optredens.

Maar ja, veel meer met het stadion heb ik ook niet. Ik ben dan ook geen Arnhemmer.

Geen andere mensen

Het snikt in me: ‘Zie je wel, dat is er van je terecht gekomen: slechte meningen, spottende en verstoorde gezichten, mensen die je antipathiek vinden en dat alles omdat je niet naar de goede raad van je eigen goede helft luistert. Ach, ik zou wel willen luisteren, maar het gaat niet; als ik stil en ernstig ben, denkt iedereen dat het een nieuwe komedie is, en dan moet ik me wel met een grapje er uit redden, om nog maar niet eens te spreken van mijn eigen familie, die beslist denkt dat ik ziek ben, me hoofdpijnpillen en zenuwtabletten laat slikken, me hals en voorhoofd voelt of ik koorts heb, naar mijn ontlasting vraagt en mijn slechte bui becritiseert. Dat houd ik niet vol: als er zo op me gelet wordt, word ik eerst snibbig, dan verdrietig en ten slotte draai ik mijn hart weer om, draai het slechte naar buiten, het goede naar binnen en zoek aldoor naar een middel om te worden, zoals ik zo erg graag zou willen zijn en zoals ik zou kunnen zijn, als ... er geen andere mensen in de wereld zouden wonen. Je Anne.

Met deze woorden sloot Anne Frank haar dagboek. Dat kon ze niet weten. Sterker nog, ze was druk bezig met het herschrijven van haar dagboek. Immers, minister Gerrit Bolkestein, die tijdens de zogenaamde Londense kabinetten over Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. de scepter zwaaide, had Anne daarin opgeroepen.

De socialist had namelijk in maart 1944 alle Nederlanders opgeroepen om geschreven getuigenissen van de bezettingstijd te bewaren, deze zouden na de bevrijding worden ingezameld om deze moeilijke periode te documenteren. Deze oproep was voor Anne Frank aanleiding om haar dagboek om te werken voor publicatie.

Na die laatste aantekeningen van dinsdag 1 augustus 1944 heeft Anne niet meer geschreven. Drie dagen later stopte een overvalwagen voor de deur van het Achterhuis. Een half jaar later overleed Anne, kort na haar zus Margot, in concentratiekamp Bergen-Belsen.

Haar dagboek, haar literaire erfenis, is sindsdien een belangrijk werk geworden. Dat komt natuurlijk deels door haar goede schrijfstijl. Maar gedeeltelijk komt dat ook omdat we weten hoe haar verhaal afloopt. Zou Het Achterhuis ook zo'n bekend werk zijn geworden, als Anne de oorlog had overleefd? Als ze in staat was geweest om haar verhaal zelf af te ronden?

We zullen het nooit meer weten. We moeten het doen met wat er ligt. En dat is een indrukwekkend verhaal.