Met de Literatuurkring waar ik deel van uit maak, lazen we de afgelopen tijd het boek Suster Bertken. Een roman, geschreven door predikant Frans Willem Verbaas. Met het oeuvre van de hervormde PKN-dominee was ik niet bekend, maar zijn boek over de kluizenares beviel me wel. Verbaas schrijft makkelijk.
Het verhaal over Berta Jacobsdochter is dan ook wel een die tot de verbeelding spreekt. Een buitenechtelijke dochter van een geestelijke, die bij wijze van boetedoening zichzelf laat inmetselen. En vervolgens 57 jaar in haar kluis verblijft, tot grote frustratie van het kerkbestuur. Want die wil de kerk uitbreiden, maar dan moet Suster Bertken met haar kluis verhuizen - en dat wil ze niet.
Naast bidden en mediteren, schreeft Bertha ook. Twee boeken hebben de tand des tijds doorstaan: Het boecxken van dye passie, proza over het lijden van Christus. Het andere boekje heet Suster Bertkens boeck tractierende van desen puncten en bevat onder meer gebeden en acht liederen.
Die liederen hebben het gebracht tot de Nederlandse literatuurgeschiedenis. En dus tot het boek dat Verbaas over haar schreef. Een laagdrempelige kennismaking met deze middeleeuwse non.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten