Vorige week kwamen mevrouw Frits en ik terug van een lang weekend in Vlaanderen. We sliepen in de abijen van Westmalle en van Brecht, een dorp verderop. In Westmalle kom ik elk jaar wel een keer. Dat is zo gekomen na een soort snuffelstage, ook al acht jaar geleden.
Ter voorbereiding op dat eerste bezoek las ik toen het boek Op Klompen van André Baillon. Hij was een schrijver aan het begin van de twintigste eeuw. Een Franstalige Antwerpenaar. Opmerkelijk, omdat Antwerpen Nederlandstalig is.
Het boek beschrijft de poging van Baillon en zijn vrouw Marie om een kippenfokkerij te starten in Westmalle. En passant schetst hij een beeld van het dorp, inclusief de monniken die er woonden.
Enfin. Nu ik met mevrouw Frits weer naar Westmalle ging, was dat een goede aanleiding om het boek te herlezen. Niet dat ik me alles herinnerde. Wel de ironische schrijfstijl van Baillon. Ik houd er wel van, maar ik snap ook wel waarom hij in de Noordelijke Nederlanden niet zo bekend is. Baillon schrijft wel wat hoekig.
Maar ja, misschien dat ik er daarom wel zo van houd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten