Huwelijk

Waar moet ik beginnen? Eerst maar door op te schrijven dat ik de afgelopen dagen niet stil heb gezeten. Als ik dat wel had gedaan, had ik De Bleek kunnen bijwerken. Nu zit ik wel stil, want deze week weer een spreekwoordelijke hobbel genomen.

Dat wil zeggen, volgens Maarten 't Hart zou de afgelopen week een hobbel zijn geweest. Hij heeft wel eens genoteerd dat 'gruwelijk' op 'huwelijk' rijmt. Net als 'afschuwelijk', als ik me goed herinner van een literaire week op de havo.

Maar dat is wel heel cynisch.

Deze hobbel van de afgelopen dagen wil ik niet gruwelijk of afschuwelijk willen noemen. Afgelopen week zijn mevrouw Frits en ik in ondertrouw gegaan. Zo heette dat vroeger - tegenwoordig kom je naar de gemeente om de melding van een voorgenomen huwelijk te doen.

Hetgeen geschiedde. Keurig op tijd meldden we ons bij de stedelijke ambtenarij, om de administratie door te nemen. We wisten wat we moesten meenemen: elkaar, een legitimatiebewijs en kopieën van de getuigen die we hadden benaderd.

De ambtenaar van dienst verontschuldigde zich bij voorbaat. Ze was relatief nieuw in deze gemeente, en ze was een week eerder naar het betreffende kantoor verhuisd. Uiteraard namen we haar niets kwalijk, want het valt ook niet altijd mee als veel dingen nieuw zijn. Ze leidde ons prima door de procedure om ons voorgenomen huwelijk te melden.

Toen we weer buiten stonden, waren we tevreden. Dit was dan maar weer gelukt. Maar we zeiden tegen elkaar dat het mogelijk de spanning van de ambtenaar was, dat we geen koffie kregen aangeboden in het gemeentekantoor. Terwijl we toch langs een koffie-automaat liepen. En we zo'n drie kwartier inpandig waren.

Enfin.

Koffie met gebak hebben we later zelf maar gehaald. We hadden wel wat te vieren, samen.

Toen ik 's avonds voor mijn privé-bibliotheek stond en zocht naar een verhaal of een boek waarin ondertrouw een rolletje speelt, kwam ik dat niet tegen. Misschien heb ik iets over het hoofd gezien. Als dat zo is, duik ik terstond in het verhaal of het boek over ondertrouw.

Eerst mijn eigen ondertrouw vieren. Nee, niet mijn ondertrouw - ónze ondertrouw. Want dit is iets wat je met z'n tweeën moet doen. En moet vieren.