Meridiaan van bloed

Een maand geleden overleed de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. De auteur werd 89 jaar; hij overleed in zijn huis in Santa Fe, New Mexico.

Ik kende de schrijver niet. Maar pas bij zijn overlijden kwam ik zijn naam tegen in de kronieken van de kranten en nieuwsmedia. Veel van McCarthy's verhalen spelen zich af in de grensstreek van de Verenigde Staten en Mexico, een gebied waar meer van zijn verhalen zich afspelen. De grens staat symbool voor een gebied waarachter het individu vrijheid hoopt te vinden, en tegelijk is het een rauwe en gewelddadige omgeving waar wetten geen kracht meer lijken te hebben en waar God afwezig lijkt. De personages vragen zich af of Hij wel ziet wat voor een bende het op aarde is.

McCarthy’s verhalen wekken geregeld een religieus gevoel op en doen soms denken aan oudtestamentische verhalen. Het kwaad is prominent aanwezig, en maar af en toe gloort er hoop: in een onverwacht vriendelijk gebaar van een naaste, de zon die weer opkomt. Lang duren die momenten nooit.

Weinig opbeurende literatuur, en misschien daarom wel dat ik het erop waagde. Zo zocht ik via de onvolprezen Boekwinkeltjes naar het boek Meridiaan van bloed, vertaald door Ko Kooman en in 1997 voor het eerst in Nederland verschenen.

Hoofdrolspeler van het boek is een naamloze jongen, die zich aansluit bij een bende scalpenjagers. Zij schuimen de grensregio met Mexico af, op zoek naar Indianen. En inderdaad, heel vrolijk is het niet wat McCarthy beschrijft. Kenners beschouwen Blood Meridian, or the Evening Redness in the West, zoals de Engelse titel luidt, als het hoogtepunt van zijn werk. Het boek werd door Time Magazine gekozen als een van de 100 beste Engelstalige romans tussen 1923 en 2005.

Ik las het boek toen ik op vakantie was in Normandië. En nee, het boek verpestte mijn vakantie niet. Maar mijn vakantie maakte het boek ook niet leuker of aangenamer. Commentaren dat de inhoud van Cormac's boeken doen denken aan het Oude Testament. Veel geweld, duistere situaties, voor veel niet-gelovigen is het iets dat wel lijkt op 'dat ene boek' waar ze dan zelf niet uit lezen.

Enfin.

Mijn vakantie zit er weer op. Er moet weer gewerkt worden. Jammer, want daardoor heb ik ook minder tijd om te lezen. In het oeuvre van McCarthy.