Zoals ik al zei, ik voel alles anders aan dan ik het uitspreek en daardoor heb ik de naam van jongensnaloper, flirtster, wijsneus en romannetjesleester gekregegen. De vrolijke Anne lacht erom, geeft een brutaal wederantwoord, trekt haar schouders onverschillig op, doet of hete haar niets kan schelen, maar o nee, precies hete omgekeerde reageert de stille Anne. Als ik helelmaal eerlijk ben, dan wil ik je wel bekennen dat het me wel deert, dat ik onnoemelijk veel moeite doe om anders te worden, maar dat ik telkens weer tegen sterkere legers vecht.
Het snikt in me: 'Zie je wel, dat is er van je terechtgekomen, slechte meningen, spottende en verstoorde gezichten, mensen die je antipathiek vinden, en dat alles alleen omdat je niet naar de goede raad van je eigen goede helft luistert. Ach, ik zou wel willen luisteren, maar dat gaat niet, als ik stil en ernstig ben, denkt iedereen dat het een nieuwe komedie is, en dan moet ik me wel met een grapje eruit redden, nog niet eens over m'n eigeng familie gesproken, die beslist denkt dat ik ziek ben, me hoofdpijnpillen en kalmeertabletten laat slikken, m'n hals en voorhoofd voelt of ik koorts heb, naar m'n ontlasting vraagt en m'n slechte bui bekritiseert, dat houd ik niet vol, als er zo op me gelet wordt, dan wordt ik eerst kribbig, dan verdrietig en ten slotte draai ik m'n hart weer om, draai het slechte naar buiten, het goede naar binnen en zoek aldoor naar een middel om te worden, zoals ik zo erg graag zou willen zijn en zoals ik zou kunnen zijn.. als er geen andere mensen in de wereld zouden wonen.
***
Het zijn de laatste woorden die Anne Frank in haar dagboek noteerde. 1 augustus 1944. Drie dagen later werden de onderduikers opgehaald vanuit het Achterhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten